Özlem

Özlem…

İlk özlem ana rahmine düştüğümüz anda başlar. Dışarıdaki hayata çıkma çabasıyla… Farkında olmadan, neyi özlediğimizi bilmeden, ilk kalp atışlarımızla bedenimizin, ruhumuzun içine yerleşendir özlem… Bir ana sıcaklığına duyulandır özlem. Masum, çaresiz, sadece beklenmez mi? Sıcak kollarında, sıcak bir nefesle uykuya dalmayı küçük beden. İlk adım atışlar, ilk kelimeler, etrafı dünyayı tanıma telaşıdır özlem. Bizi nelerin beklediğini bilmeden büyüme telaşıdır… Evcilik oynamaya, koşmaya, arkadaşadır özlem…

Özlem…

İlk gençlik hayallerimizedir. Bir masum mektuba, bir bakışadır… Kaçamak el tutuşlara, aşk oyunlarınadır. Oyunun ne olduğunu, dokunmanın acısını, zevkini bilmeden… Bir cafede oturmayadır özlem. Kalp atışlarına, mahçup bakışlara… Okul kırmaya aşk uğruna… Sevgiyedir… Kalbimizi henüz keşfetmeden, sevdayı henüz bilmeden…

Özlem…

Çocukluk, gençlik özlemini özlemeye özlem… O masum sonu mutlu biten özlemler… Çocukken bir çikolataya özlem… Bayramlarda bir kırmızı papuça duyulan özlem… Alınca mutlu olunan… Hoyrat gençlikte aşka özlem… Bir bakışta, bir gülüşte kalbi durduran… Sonsuzluk… İşte bu dedirten…

Özlem…

En mutlu özlem… Sonu olan, sonu özlediğinle biten, varışı sevdan olan özlemler…

Özlem…

Ya gelmeyeceğini, gelemeyeceğini bildiğine özlem… Ya orada olduğunu bildiğin ses vermeyene özlem… Ya özlemekten korkana özlem… Ya yaşamaktan korkana özlem… Ya düşlere özlem… Ya yarını olmayacak aşklara özlem… Gideceğini bilerek sevilene özlem… Yaşanamayacaklara özlem… İşte sonu olmayan özlem… İşte vazgeçilemeyen özlem… İşte çaresiz bekleyişe özlem… İnsanın içini acıtan… Boşlukta yaşanan özlemler… Peki var mı bu özlemin sonu… Biter mi…. Bu özlem… Söz verirsin kendine özlemeyeceğim diye… Tutulur mu bu söz… Kalbindeki özleme söz geçer mi?

Özlem sevgidir…
Özlem güçtür…
Özlem varoluştur…
Özlem sevdandır…
Özlem bekleyiştir…
Özlem içindeki acıdır…
Özlem özlememeye hasrettir…
Özlem özlemeyeni özlemektir..
Özlem özleyeni özlemektir…
Özlem gelemem diyeni bekleme gücüdür…
Özlem gidene ağıttır…
Özlem sevdana söz vermektir…
Özlem kalbine söz geçirememektir…
Özlem kaçış değil var oluştur…
Özlem çaresizlik değil çaredir…
Özlem vazgeçmemektir…
Özlem kelimelerin yetersiz kaldığı andır…
Özlem sessizliğin çığlığıdır…
Özlem yaşamındır…
Özlem gelmeyeceğini bilerek bekleyebilmektir…
Özlem siyah gecelerde siyahın izi kalabilmektir…
Ve artık…
Özlem…

Siyahın İzi – Filiz Gündüz